Ja, dat gaat eigenlijk wel prima. We hebben leuke contacten met mensen in het dorp. Er zijn buurmannen die helpen met een klus, waarvan we een stuk gereedschap kunnen gebruiken, die bij ons iets komen lenen of op het huis passen als we er niet zijn. En er zijn buurvrouwen die (een enkele keer) passen op de meisjes, helpen met serveren (als we een grote lunchgroep hebben) of gewoon een praatje komen maken.
Maar, we hebben ondertussen ook echte vrienden gemaakt. Vrienden waarmee we samen eten, borrelen, hout hakken, klussen (in willekeurige volgorde overigens), waarmee gesprekken verder gaan dan alleen een praatje.
Dit jaar zijn we door Françoise en Marc uitgenodigd voor het kerstdiner. Françoise had recentelijk een ree aangereden en da's toch zonde om te laten liggen... dus we aten reebout. Françoise is iets ouder dan ik, maar ondertussen een erg goede vriendin en in het kort te omschrijven als een kakmadam-met-laarzen (en zelfspot), dus geen haartje zit verkeerd, het mantelpakje is onkreukbaar en de schoenen passen bij de handtas, maar tegelijkertijd snoeit ze haar bomen, verft haar kilometerslange tuinhek zelf en neemt de meisjes mee uit paardrijden. Toch, het beeld blijft grappig: zo'n française, die haar enorme grijsglimmende mercedes in de berm parkeert, uitstapt en in een keurig crème bloesje dat hert achterin de auto gooit... En met een klein soort cranberry's en selderie-puree was het inderdaad een erg goed hoofdgerecht.
