Chateau des Edelins

Chateau des Edelins
Chateau des Edelins

TGV vast verstrikt in klimop?!

Wat zou er gebeuren als niemand zich meer zou bekommeren om het groen? Als alle inwoners van Midden-Frankrijk en masse hun heggenschaar neerleggen, de grasmaaiers in de schuur laten staan? En wat als ook gemeenten hun tuinmannen niet meer inzetten voor het snoeien van struiken, het kort houden van bermen of voor het planten van veelkleurige eenjarigen op precieze onderlinge afstand?
Binnen een maand zou het er rommelig uit zien. Na zes maanden ontstaat er ongemak, want het eigen tuinpad slecht is te belopen, wegen zijn niet goed meer te overzien, rotondes worden nu pas echt gevaarlijk. En na een jaar heb je vanuit de trein geen uitzicht meer en is zelfs de route national nauwelijks meer te berijden.

Rare gedachten? Ze dringen zich aan mij op als ik (weer) de boomgaard maai, als ik een meer dan manshoog struikgewas wegzaag dat ik het jaar ervoor ook heb weggehaald, als ik de buxushaag recht probeer te snoeien. Huizenhoge stapels groenafval verbranden we iedere winter: mooie vuren worden dat (gezellig ook: worstje roosteren, biertje). Maar het is zo veel! 
En stel nou dat ik het niet zou doen? 
Onmogelijk. Als iedereen dat denkt, dan ontstaat bovengeschetst beeld van een ondoordringbaar France: het zuiden is niet meer bereikbaar voor toeristen, wijnen kunnen niet meer geëxporteerd worden naar het noorden, renault, peugeot en citroen blijven met hun auto's zitten, een TGV vast verstrikt in klimop en andere wilde lianen.
Dus, ik zie het als mijn plicht, als grootgrondbezitter, als inwoner van Frankrijk: geknipt, gesnoeid en gemaaid moet er worden. Weg met al dat groen! Want het komt toch weer terug en veel sneller dan je denkt (en wenst). Daarom, als het niet regent: naar buiten, met de collectie gevaarlijk gereedschap die in een horrorfilm niet zou misstaan. En aan de slag! Best lekker eigenlijk.