Chateau des Edelins

Chateau des Edelins
Chateau des Edelins

De vernieuwde eetkamer, we zijn zo trots!

Met verf van Farrow&Ball
en onze lieve vrienden Marjan&Ben is het superprachtig geworden

Goede kleuren kiezen voor de kamers: leuk!

Eén van de kamers in donkerblauw/wit: het mag iets extremer dan thuis

Een lange gang, maar niet kaal

En dan is rood mooi en lekker warm

Mooi

Een gast ging rustig op het gras zitten en maakte dit - mooi.

Zijn we al geïntegreerd?

Ja, dat gaat eigenlijk wel prima. We hebben leuke contacten met mensen in het dorp. Er zijn buurmannen die helpen met een klus, waarvan we een stuk gereedschap kunnen gebruiken, die bij ons iets komen lenen of op het huis passen als we er niet zijn. En er zijn buurvrouwen die (een enkele keer) passen op de meisjes, helpen met serveren (als we een grote lunchgroep hebben) of gewoon een praatje komen maken.
Maar, we hebben ondertussen ook echte vrienden gemaakt. Vrienden waarmee we samen eten, borrelen, hout hakken, klussen (in willekeurige volgorde overigens), waarmee gesprekken verder gaan dan alleen een praatje.
Dit jaar zijn we door Françoise en Marc uitgenodigd voor het kerstdiner. Françoise had recentelijk een ree aangereden en da's toch zonde om te laten liggen... dus we aten reebout. Françoise is iets ouder dan ik, maar ondertussen een erg goede vriendin en in het kort te omschrijven als een kakmadam-met-laarzen (en zelfspot), dus geen haartje zit verkeerd, het mantelpakje is onkreukbaar en de schoenen passen bij de handtas, maar tegelijkertijd snoeit ze haar bomen, verft haar kilometerslange tuinhek zelf en neemt de meisjes mee uit paardrijden. Toch, het beeld blijft grappig: zo'n française, die haar enorme grijsglimmende mercedes in de berm parkeert, uitstapt en in een keurig crème bloesje dat hert achterin de auto gooit... En met een klein soort cranberry's en selderie-puree was het inderdaad een erg goed hoofdgerecht.

Ik ben dol op mooi servies: veel uit Gien en een beetje brocante

Voor een ontbijt, op het terras, in de zon, zonder haast...

Wanneer zijn we open? Bijna altijd!

Omdat het hier in de zomer en in de winter goed toeven is, omdat wij hier altijd zijn (nee, we hebben geen huis meer in Nederland) en omdat gasten in huis hebben ook gewoon heel gezellig is, zijn we het hele jaar open.
Natuurlijk nemen we ook wel eens een paar weken vakantie. Meestal aan het begin van de winter, om samen met Sinterklaas in Nederland te zijn (krijgen de meisjes een beetje NL cultuur mee). Ook doen we wel eens een grote klus, zo'n chateau is nooit af(...), en dan is het hier voor gasten niet leuk. Maar eigenlijk bent u altijd welkom.

In de winter komen mensen vaak een kleine week: lekker ontspannen bij de haard, wandelen, kerstsfeer in Vichy, Moulins of Clermont Ferrand, er is genoeg te doen. Ook hebben we in de winter (Franse) bedrijven die komen vergaderen en/of teambuilden. We hebben een goede klant, wiens naam ik niet zal noemen omdat dat misschien niet zo chique is (hij verkoopt wereldwijd zijn extreem dure tassen en koffers, druk voorzien van het logo...) en zij komen nu al een paar jaar zeer regelmatig bij ons - daar zijn we best trots op.

Vanaf begin april tot eind oktober is het hier druk. Voor zover je van 'druk' kunt spreken, als je met 10 tot 15 personen 4 hectare kunt verdelen - er is plek genoeg.
Dan hebben we hier veelal vakantiegasten en ook hen zien we regelmatig terug: dat is voor ons echt een compliment. Mensen maken soms een doorreis-stop van 1 nacht en komen het jaar erna een week. En zo is ook de herfstvakantie ons heel dierbaar, omdat we dan al jaren twee neven met hun families over de vloer krijgen, die zo langzamerhand veel meer zijn dan zomaar gasten.

Voor ons is het jaar heel afwisselend en daardoor leuk. En dat is natuurlijk ook belangrijk...

Midden-Frankrijk... hoe is het weer daar?

Gelukkig hebben we er geen invloed op, op het weer. Ook wel eens jammer, want wij willen natuurlijk altijd het beste weer voor onze gasten. Lastig, want soms is dat reuze-warm-zwemweer, soms niet-te-warm-wandelweer... De organisatie is dus niet aan ons, maar in grote lijnen kunnen we er wel iets over zeggen.

Het voorjaar begint zo'n maand vroeger dan in Nederland: voorjaarszon, buiten ontbijten met een vestje aan, lekker aan de wandel of uit de wind op het terras. Soms kunnen de kinderen al in een klein zwembadje spelen. Maar het is hier ook heel groen, dus natuurlijk regent het wel eens (maar minder droevig en grijs, zoals in Nederland).
De zomer is heter en langer dan in Nederland: vaak hebben we warme zonnige dagen. Maar ook dan blijft het hier redelijk groen, dankzij de zomerbuitjes. De hitte bouwt zich in twee weken op, van 24 naar 34 graden, dan een middag/avond regen en onweer, de tuin is weer blij en de volgende dag is het opgefrist, zonnig en zijn we terug bij die 24 graden om iedere dag heter te worden.

De herfst is mijn favoriete seizoen: lekker zacht warm na die hete zomerdagen, een gouden gloed over de tuin, soms de open haard aan bij het diner. Gezellig. En die enkele regendagen - die zijn dan ook wel fijn.
De winter kan koud zijn, met sneeuw soms, zon overdag en 's nachts is min tien niet ongebruikelijk. De temperatuurverschillen tussen overdag en 's nachts zijn groot: het lukt vaak in januari al om buiten te lunchen (met een graad of 15-17 en zon!), terwijl het 's nacht naar ver onder het vriespunt daalt.

Kortom, de zomers zijn hier meestal warm en zonnig, de winters koud en zonnig. In alle jaargetijden kan het regenen (het minst in de zomer), maar minder en korter dan in Nederland. En het waait hier minder, waardoor het minder guur is. Wij zijn er in ieder geval heel blij mee.

Onze boomgaard in het voorjaar: mijn favoriete plek

We oogsten in oktober en dan bakken we taart: tarte tatin, muffins, cake, mmm.

De winter geeft vaak sneeuw, maar net niet vervelend veel

Een paar keer per winter een mooi wit pak: romantisch, ja...

De rozen bloeien de hele zomer door, in 2011 tot in november!

En soms is er zomaar een lieve klant die de dode bloemetjes eruit plukt.

Château des Edelins: ik vind het nog altijd een prachtig huis

In het voorjaar is het hier zo heerlijk groen (en vaak al lekker warm!).

Wie zijn onze gasten?

Het overgrote deel van onze gasten zijn gewoon ontzettend aardig. Na ons eerste jaar verbaasden we ons nog: na één seizoen Château des Edelins hadden we al meer sympathieke mensen ontmoet dan tijdens al onze werkjaren ervoor. Ligt misschien aan de vakantiestemming, waarin mensen zijn, als ze bij ons aankomen. Maar misschien toch ook een beetje aan onze sfeer...
In juli en augustus hebben we hier veel Nederlandse gezinnen met kinderen (tot een jaar of 12). Maar zeker ook altijd een paar stellen, in alle leeftijden. Des Edelins is heel ruim en met een tuin van 4 hectare, zit je elkaar nooit in de weg: oudere mensen hebben zelden 'last' van kleine kinderen - al blijft het natuurlijk een oud huis, met houten vloeren en deuren, waardoor er altijd wel een beetje 'gehorigheid' is. Naast Nederlanders zijn er regelmatig Fransen, Belgen, Zwitsers, Duitsers en Engelsen te gast maar ook exotischer: mensen uit Dubai, Zuid-Afrika, Amerika, Australië, Zuid-Amerika. En de kinderen, ongeacht leeftijd, taal of paspoort, spelen allemaal samen - mooi is dat.
Buiten het hoogseizoen is het aandeel Nederlanders - Fransen ongeveer gelijk, met daarbij een flinke handvol gasten van over de hele wereld. Voor ons is dat natuurlijk heel leuk, die diversiteit aan mensen. We zijn blij niet zo'n 'Nederlandse enclave' te zijn.

We hebben hier 5 kamers en 1 appartement en verwelkomen zo'n 15 personen max, per nacht. In de zomer zitten we altijd vol, dus meestal zijn er dan zo'n 3 of 4 gezinnen en 1 of 2 stellen. Sommige gezinnen hebben 2 kamers, anderen slapen met hun kinderen gezellig op 1 kamer of verblijven een week of meer in het kasteelappartement.
Het is hier groot genoeg om rustig met je eigen partner of gezin vakantie te vieren. Ik heb zelf nogal een hekel aan 'verplichte gezelligheid', dus je hoeft 's avonds niet bij elkaar aan te schuiven voor het diner. Maar het kan wel. En het blijkt erg leuk te zijn: veel mensen raken met elkaar in gesprek, bij een kop koffie in de keuken, tijdens een borrel op het terras, bij de schommel of het zwembad. En dan wordt er toch 's avonds met meerdere stellen of gezinnen aan een grote tafel gegeten. Of de kinderen eten eerst en de volwassenen iets later. Ongedwongen, is een woord dat nu bij mij opkomt. En als ik dit zo opschrijf, een dag voor Sinterklaas, dan krijg ik helemaal zin in ons zomerse volle huis.