“En, hoe ging het nou, in 2012? Met de crisis enzo?”
Enzo?
...
Mensen zijn, natuurlijk niet onbegrijpelijk, nieuwsgierig naar de stand van zaken hier. Ik zal het kort houden: goed nieuws.
Hier gaat het prima. Goed zelfs.
In de winter voorzien we bedrijven van vergaderruimte en gezelligheid - dat is ook belangrijk bij de kwartaalcijfers. In het voor- en naseizoen hebben we veel fransen voor één of een paar nachtjes. De meeste weekenden zitten we vol. Net als in het hoogseizoen, met stellen en met families, voornamelijk uit Nederland en België. En daarnaast deden we feesten, bruiloften en diners, voor mannen in pak of jongemeisjes in lange bloemenjurken (niet op dezelfde avond overigens).
En dus zijn we blij.
Maar niet alleen omdat we de rekeningen kunnen betalen. Ook omdat onze overtuiging kennelijk werkt: lever goede kwaliteit voor een goede prijs, wees eerlijk, gul en wees aardig. Dan komen de gasten. En dan zijn ze tevreden en komen terug. Of ze sturen hun broer, buurman of vriend.
Klinkt goed, maar ik durf nog best een stapje verder.
Deze hippie-economische theorie past eigenlijk overal, maar zijn velen vergeten dat je met ‘normaal nadenken’ en aardig zijn beter kunt verdienen dan met de kaasschaaf-methode.
Ik ben namelijk nog steeds oprecht verheugd als ik een mail krijg met een reserverings-aanvraag. En dat gebeurt echt vaak. U heeft mij toch maar uitgekozen, uit dat enorme aanbod vakantieplekken.
De raad van bestuur van mijn bank zou toch net zo blij moeten zijn als ik bij ze wil bankieren? En zijn ze dat? Misschien, ik wil ze best het voordeel van de twijfel geven (ik ben toch die aardige). Maar daarin ben ik waarschijnlijk één van de weinigen. En dat is niet zo gek, want van de blijdschap van mijn bank merk ik nooit iets.
Goed, laat ik, in ieder geval in dit stukje, maar niet verder zeuren over de toestand in de wereld. U bent natuurlijk uitgenodigd om hierover in de onze keuken door te praten. Maar gewoon alleen een kopje koffie komen halen mag ook hoor. Gratis. Want we zijn heel blij met u.
