Google-t u zichzelf wel eens? Confronterend. Rare foto's waarvan u niet eens wist dat ze bestonden. Vreemde stukken die u ooit schreef en (gelukkig) allang vergeten was. Lijstjes met namen waarvan die van u opeens tussen staat, omdat u deelnam aan een of ander evenement. Of niet, omdat er anderen bestaan met dezelfde naam.
Maar Google Earth is andere koek. Daar vliegt u, als ware u het middelpunt der middelpunten, vastberaden naar het door u opgegeven adres, van bovenaf. U begint bij dat kleine bolletje, de aarde, waarna Europa in beeld komt, dan Frankrijk en dan wij. Jahoor, we bestaan.
Het heeft iets objectiefs, zo'n beeld van bovenaf. In ieder geval minder gênant dan die oude klassenfoto. Maar toch. Toon mij uw boekenkast en ik vertel u wie u bent, dat blijkt dus ook te gelden voor de foto's op Google Earth.
Op de bovenste foto gaat het nog wel: hier ziet u dat we met ons huis en tuin bijna de helft van het dorp zijn. Maar het dorp is niet zo groot hè. Op de tweede foto ziet u ons terrein, met de boomgaard (voor de kijker rechts), het zwembad en het grote veld, waar ik paden in en om gemaaid heb, zodat u daar leuk kunt wandelen. Maar die laatste foto, kijk, hier komt mijn ware aard opeens naar boven. Ziet u hoe ik het gras maai? In cirkels rondom het rozenperk, in cirkels rondom het prieel, rondjes rondom het lavendelbosje aan de achterkant. En zo precies, iedere baan even breed, tot aan het randje, orde, regelmaat. Ik lijk wel niet goed wijs! En erger: ik vind het hartstikke mooi!
(...?!)
(...?!)
Goed, tot zover dan maar. Over tot de orde van de dag en tot eventuele google-earth-gerelateerde-filosofische-gedachten als wat is de wereld toch klein of eigenlijk toch ook heel groot, ja-toch-best-wel-ja-toch-eigenlijk...
